Θερινή πρόποση

...Κι εμείς θα περάσουμε κι άλλο χειμώνα
Ζεσταίνοντας τα χέρια μας στη φωτιά της μεγάλης μας οργής
και της αγίας μας ελπίδας...

Ναζίμ Χικμέτ

Όλοι μαζί - ο εργάτης μπορεί

"Να ’χα δυό χειροβομβίδες να τα κάνω όλα βίδες"

Νότης Σφακιανάκης 

Σήμερα και χωρίς καμιά αιτία απελύθησαν δύο από τους παλαιότερους (20 έτη και με ένα παιδί και 10 έτη και με ένα παιδί) εργαζόμενους τεχνικούς (ηχολήπτες) του ραδιοσταθμού Μελωδία 99,2 συμφερόντων της εταιρίας: Μελωδία ΑΕ Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και Επικοινωνίας με έδρα εις Εθνάρχου Μακαρίου και Δημητρίου Φαληρέως 2 Πειραιά.
Οι σημερινές απολύσεις ήλθαν μετά από μπαράζ απειλών και ψυχολογικών πιέσεων των εργαζομένων από την διοίκηση αλλά και τον ίδιο τον ιδιοκτήτη του ραδιοσταθμού. Τονίζουμε ότι η Ένωση Τεχνικών Ελληνικής Ραδιοφωνίας βρίσκεται στον ΟΜΕΔ για την διαπραγμάτευση της ΣΣΕ  για το 2010. Επίσης η απόλυση της μιας εκ των δύο συναδέλφων αποτελεί συνέχεια στις συνεχιζόμενες διώξεις συνδικαλιστών της ΕΤΕΡ, μετά την απόλυση του συνδικαλιστικού εκπροσώπου της Ένωσης στο Rock fm την 26η Απριλίου 2010, αφού η συγκεκριμένη συνάδελφος ήταν επί σειρά ετών συνδικαλιστική εκπρόσωπος της Ένωσης στον Μελωδία. Ενώ και οι δύο συνάδελφοι είναι ενεργότατα μέλη της Ένωσης.

Ένωση Τεχνικών Ελληνικής Ραδιοφωνίας

Ο συγκεκριμένος σταθμός είναι ιδιοκτησία του Αλαφούζου. Αυτού του "ευαίσθητου" εφοπλιστάκου, που εκτός από κάτι βαρκούλες που έχει στο Πέραμα έχει άλλους δύο ραδιοσταθμούς, ένα τηλεοπτικό κανάλι και κάτι μετοχές στην "καθημερινή".

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι το εν λόγω κάθαρμα, στον ένα από τους σταθμούς του  κάνει καμπάνια για να βοηθήσει στο πρόβλημα που έχει φέρει η οικονομική κρίση.

Ποιο είναι αυτό το πρόβλημα;;;

Δεν θα ήταν άλλο παρά το γεγονός ότι οι Έλληνες δεν θα χουν φράγκα για να πάνε διακοπές το φετινό καλοκαίρι.
Έτσι λοιπόν, κάτω από την ομπρέλα της εθνικής ομοψυχίας καλεί διάφορους επιχειρηματίες – ξενοδοχειάρχες να τους διαφημίσει δωρεάν αρκεί να δωρίσουν καμιά διανυκτέρευση στο σταθμό, όπου αυτός με την σειρά του να τα κληρώσει στους μαλάκες που θα πάρουν τηλέφωνο.

Όλοι μαζί, ο εργάτης μπορεί

Να δει τον Αλαφούζο

με τ’ άντερα του Πορτοσάλτε

κρεμασμένο έξω από τη Βουλή

Αν η μισή καρδιά μου βρίσκεται γιατρέ εδώ πέρα...

Εμείς οι Παλαιστίνιοι υποφέρουμε από μια ανίατη ασθένεια: Την Ελπίδα!   

4 ποιήματα του Μαχμούντ Νταρουίς

ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ 

Δεν μ' αναγνώρισαν στις σκιές
που απορροφούν το χρώμα μου σε αυτό το διαβατήριο
και η πληγή μου ήταν για αυτούς μια έκθεση για επίδειξη
για κάποιο τουρίστα που αγαπά να συλλέγει φωτογραφίες.
Δεν μ' αναγνώρισαν.
Ω... μην αφήνετε,
τη παλάμη του χεριού μου χωρίς τον ήλιο
επειδή τα δέντρα μ' αναγνωρίζουν
όλα τα τραγούδια της βροχής μ' αναγνωρίζουν
μήν μ' αφήσετε χλωμό σαν το φεγγάρι.

Όλα τα πουλιά που ακολούθησαν τη παλάμη μου
στη πόρτα του μακρινού αεροδρομίου
όλα τα χωράφια με το σιτάρι
όλες οι φυλακές
όλες οι άσπρες ταφόπετρες
όλα τα οδοντωτά συρματοπλέγματα
όλα τα κυματιστά μανδήλια
όλα τα μάτια
ήταν με μένα,
αλλά τ' αφαίρεσαν από το διαβατήριό μου.

Ξεγυμνομένος από τ' ονόμα μου και τη ταυτότητα μου
Σ' ένα χώμα που έθρεψα με τα χέρια μου!
Σήμερα ο Ιώβ αναφώναξε σ' όλα τα πλάτη της γης
γεμίζοντας τον ουρανό:
Μην με κάνετε παράδειγμα για τους άλλους ξανά!
Ω, κύριοι, προφήτες,
μην ρωτάτε τα δέντρα για το ονομά τους
μην ρωτάτε τις κοιλάδες πιά είναι η μάνα τους
από το μέτωπο μ' αναπηδά το ξίφος της φωτιάς
και από το χέρι μ' αναπηδά το νερό του ποταμού
όλες οι καρδιές των ανθρώπων είναι η ταυτότητα μου
πάρτε μου λoιπόν το διαβατήριό μου!

ΤΡΙΤΟΣ ΨΑΛΜΟΣ

Τις μέρες, όταν τα λόγια μου

ήταν χώμα ...

Ήμουνα φίλος με τους μίσχους του σιταριού.

Τις μέρες, όταν τα λόγια μου

ήταν οργή

Ήμουνα φίλος με τις αλυσίδες.

Τις μέρες, όταν τα λόγια μου

ήταν πέτρες

Ήμουνα φίλος με τα ρέματα.

Τις μέρες, όταν τα λόγια μου

ήταν εξέγερση

Ήμουνα φίλος με τους σεισμούς.

Τις μέρες, όταν τα λόγια μου
ήταν πικρά μήλα

Ήμουνα φίλος με την αισιοδοξία.

Αλλά όταν τα λόγια μου

έγιναν μέλι ...

οι μύγες κάλυψαν

τα χείλη μου! ...

ΠΡΟΚΛΗΣΗ

Σφίξτε μου τα σχοινιά
απαγορέψτε μου τα τετράδια και τα τσιγάρα,
κλείστε το στόμα μου με χώμα. 
Το τραγούδι
είναι το αίμα της καρδιάς
τ' αλάτι του ψωμιού
το νερό του ματιού
γράφεται με τα νύχια, το λαρύγγι και τα μάτια...
Θα το λέω
στο κρατητήριο
στην τουαλέτα
και στο στάβλο
με χειροπέδες, κάτω από το βούρδουλα κάτω από τα δεσμά των αλυσίδων.
Πουλιά μυριάδες πάνω στης καρδίας μου τα κλαδιά
πλάθουνε το μαχόμενο τραγούδι

ΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ

Ίσως να στερηθώ και το ψωμί μου.
Ίσως δουλέψω σκουπιδιάρης, πετροκόπος και χαμάλης.
Ίσως να σωριαστώ γυμνός και πεινασμένος εχθρέ του ήλιου αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ' αντιστέκομαι!
Ίσως αρπάξεις απ' τη γη μου και την τελευταία σπιθαμή.
Ίσως ταΐσεις στις φυλακές τη νιότη μου
Ίσως μου κλέψεις την κληρονομιά του παππού μου- πιθάρια, έπιπλα και σκεύη-.
Ίσως καθίσεις παν' απ' το χωριό μας σαν εφιάλτης τρόμου εχθρέ του ήλιου αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θα αντιστέκομαι!
Ίσως από τις νύχτες μου να σβήσεις κάθε φως.
Ίσως να στερηθώ της μάνας το φιλί.
Ίσως κι ένα παιδί να βρίσει το λαό μου, τον πατέρα μου.
Ίσως να κλέψεις μια στιγμή απροσεξίας από τον φύλακα των πόνων μου.
Ίσως πλαστογραφήσει την Ιστορία μου ένας δειλός, μυθομανής, θρησκόληπτος.
Ίσως στερήσεις στα παιδιά μου καινούριο ρούχο στη γιορτή.
Ίσως με δανεισμένο πρόσωπο τους φίλους μου πλανέψεις.
Ίσως υψώσεις γύρω μου τείχη ...τείχη...τείχη ...
Ίσως τις μέρες μου καρφώσεις στο σταυρό του εξευτελισμού εχθρέ του ήλιου αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ' αντιστέκομαι!
Εχθρέ του ήλιου
στο λιμάνι στολίσματα, χαιρετισμοί, φωνές χαράς και αχολόι
και τα πολεμικά τραγούδια μας φλογίζουν τα λαρύγγια
κι ένα πανί μες στον ορίζοντα που προκαλεί τον άνεμο
και τη φουρτούνα
και ξεπερνάει τον κίνδυνο
είναι του Οδυσσέα που επιστρέφει
απ' του χαμού τη θάλασσα
επιστροφή του ήλιου, του ξενιτεμένου και όρκο βάνω στα μάτια τους
δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου
θ' αντιστέκομαι... θ' αντιστέκομαι... θ' αντιστέκομαι!

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ-ΧΟΥΝΤΑ ΤΩΝ ΣΙΩΝΙΣΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ...

Ο "ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΣ" ΚΟΣΜΟΣ ΥΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ

ΟΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ!

Η ΠΟΙΗΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥΛΑΚΙΑ ΣΕ ΚΑΔΡΑΚΙΑ

                                                                      Μαχμούντ Νταρουίς